Richard Wagner

Richard Wagner (22 mai 1813 - 13 février 1883) est un compositeur allemand du XIXe siècle ainsi qu'un important théoricien de la musique. On le connaît surtout pour ses opéras dont les principaux sont en réalité des drames lyriques. L'influence de Wagner sur la musique occidentale, et en particulier dans l'univers de l'opéra qu'il a révolutionné, est immense.

ริชาร์ด วากเนอร์ เกิดเมื่อวันที่ 22 พฤษภาคม ค.ศ. 1813 เสียชีวิตเมื่อวันที่ 13 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1883) เป็นหนึ่งในคีตกวีเอกชาวเยอรมัน ในสมัยคริสตศตวรรษที่ 19 และยังเป็นนักทฤษฎีดนตรีตะวันตกที่เก่งกาจ ส่วนใหญ่แล้วเรารู้จักวากเนอร์จากโอเปร่าที่เขาแต่ง ซึ่งมักจะเป็นเรื่องราวโศกนาฏกรรมประกอบดนตรี อิทธิพลของวากเนอร์ในดนตรีตะวันตกนั้นมากมายมหาศาล โดยเฉพาะอย่างยิ่งในโอเปร่าที่เขาได้ปฏิวัติรูปแบบของมันโดยสิ้นเชิง
La jeunesse
Richard Wagner est né à Leipzig le 22 mai 1813. Son père, petit fonctionnaire municipal, mourut six mois après sa naissance. Au mois d'août de l'année 1814, sa mère épousa l'acteur Ludwig Geyer qui pourrait bien être le véritable père de Wagner. Geyer mourut quelques années plus tard, non sans avoir transmis au jeune Richard sa passion pour le théâtre.
Ce dernier nourrit d'abord l'ambition de devenir dramaturge, puis, vers l'âge de quinze ans, découvrit la musique qu'il décida d'étudier en s'inscrivant à l'université de Leipzig (1831). Parmi les compositeurs qui ont exercé sur lui une influence notable, on peut citer Ludwig van Beethoven.
En 1833, Wagner avait achevé l'un de ses premiers opéras, Les Fées. Cette œuvre, qui imitait nettement le style de Weber, ne sera pas jouée pendant plus d'un demi-siècle. À la même époque, il réussit à décrocher successivement les postes de directeur musical aux opéras de Wurtzbourg et de Magdebourg, ce qui le sortit de quelques ennuis pécuniaires. C'est à cette époque que Wagner écrivit La Défense d'aimer (Das Liebesverbot), opéra inspiré d'une pièce de William Shakespeare (Mesure pour mesure). La création eut lieu en 1836, mais l'œuvre fut accueillie avec peu d'enthousiasme.
Un peu plus tard, en 1836, Wagner épousa l'actrice Minna Planer. Le couple emménagea alors à Königsberg puis à Rīga, où Wagner occupa le poste de directeur musical. Après quelques semaines, Minna le quitta pour un autre qui la laissa sans le sou. Bien que Wagner acceptât son retour, ce fut le signe annonciateur de la progressive décadence de leur mariage qui se termina dans la souffrance, trente années plus tard.
Avant même 1839, le couple était criblé de dettes et dut fuir Riga pour échapper à ses créanciers (les ennuis d'argent devaient tourmenter Wagner le restant de ses jours). Pendant leur fuite à Londres, ils furent pris dans une tempête qui inspira à Wagner Le Vaisseau fantôme. Le couple vécut également quelques années à Paris où Richard gagnait sa vie en réorchestrant les opéras d'autres compositeurs.

วัยเด็ก
ริชาร์ด วากเนอร์ (Richard Wagner) เกิดที่เมืองไลป์ซิก (Leipzig) วันที่ 22 พฤษภาคม ค.ศ. 1813 บิดาของเขาเป็นข้าราชการของเมือง ซึ่งเสียชีวิตลงขณะวากเนอร์มีอายุเพียงหกเดือน ในเดือนสิงหาคม ปีค.ศ. 1814 มารดาของเขาได้แต่งงานใหม่กับนายลุดวิก เกเยอร์ (Ludwig Geyer) ผู้ที่ได้เลี้ยงดูเขาเป็นอย่างดีประดุจบิดาที่แท้จริง เกเยอร์เสียชีวิตในอีกไม่กี่ปีต่อมา โดยไม่ทันที่จะถ่ายทอดความรักในละครเวทีของเขาให้แก่วากเนอร์น้อย
ในระยะแรกวากเนอร์น้อยได้ถูกหล่อเลี้ยงด้วยความใฝ่ฝันที่จะเป็นนักแสดง ต่อมาเมื่อเขาอายุได้ 15 ปี ก็ได้ค้นพบดนตรี ซึ่งทำให้เขาตัดสินใจสมัครเข้าเรียนดนตรีที่มหาวิทยาลัยแห่งเมืองไลป์ซิกในปีค.ศ. 1831 ในบรรดาคีตกวีเอกที่เป็นแรงบันดาลแก่วากเนอร์ในสมัยนั้น ก็มีลุดวิก ฟาน เบโทเฟน รวมอยู่ด้วย
ในปีค.ศ. 1833 ได้แต่งโอเปร่าชื่อ เทพนิยาย จบ ซึ่งเป็นหนึ่งในผลงานโอเปร่าชิ้นแรกๆของเขา ในผลงานชิ้นนี้เขาได้จงใจเลียนแบบรูปแบบของคาร์ล มารีอา ฟอน เวเบอร์ ซึ่งไม่ได้ถูกนำออกแสดงจนกระทั่งเวลาผ่านไปกว่าครึ่งศตวรรษ ในสมัยเดียวกันนั้นเอง เขาได้สมัครงานในตำแหน่งผู้อำนวยการดนตรีได้สำเร็จที่โรงละครโอเปร่าเมืองวูร์ซเบิร์ก และที่เมืองแมกดูบูร์ก ทำให้เขาสามารถพ้นจากสภาพทางการเงินที่ต้องกระเบียดกระเสียนได้ ในช่วงเวลานี้เองที่วากเนอร์ได้แต่ง ดาส ลีเบสเวอร์บอท (Das Liebesverbot) โอเปร่าที่ได้แรงบันดาลใจจากบทประพันธ์ของวิลเลียม เชกสเปียร์ (เมเชอร์ ฟอร์ เมเชอร์) โอเปร่าเรื่องดังกล่าวได้เปิดการแสดงขึ้นเมื่อปี ค.ศ. 1836 แต่ก็ไม่ได้รับความนิยมจากผู้ชมเท่าที่ควร
หนึ่งปีต่อมา ในปีค.ศ. 1836 วากเนอร์ได้แต่งงานกับมินนา พลาเนอร์ นักแสดงสาว คู่สมรสได้ย้ายถิ่นฐานไปที่เมืองโคนิกสเบิร์ก จากนั้นก็ไปที่เมืองริกา ที่ซึ่งวากเนอร์ดำรงตำแหน่งผู้อำนวยการดนตรี หลังจากนั้นเพียงไม่กี่สัปดาห์ มินนาก็ได้ทิ้งเขาไปหาผู้ชายอีกคนซึ่งก็ทิ้งหล่อนไว้ตามลำพังโดยไม่มีเงินติดตัวอยู่เลย ถึงแม้ว่าวากเนอร์จะยอมรับที่มินนากลับมาหาเขา แต่มันก็เป็นชนวนให้เกิดรอยร้าวในชีวิตแต่งงานที่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ จนกระทั่งจบลงด้วยความขมขื่นในอีกสามลิบปีให้หลัง
ก่อนจะถึงปีค.ศ. 1839 ทั้งคู่มีหนี้สินล้นพ้นตัวจนต้องย้ายไปพำนักอยู่ที่เมืองริกาเพื่อหนีเจ้าหนี้ (ปัญหาทางการเงินรุมเร้าวากเนอร์มาตลอดจนกระทั่งวาระสุดท้ายของเขา) ระหว่างที่เขาหนีไปที่กรุงลอนดอน เขาติดพายุอยู่ ซึ่งเป็นแรงบันดาลใจให้วากเนอร์ประพันธ์บทเพลงชื่อวว่า เรือผีสิง ทั้งคู่ใช้ชีวิตช่วงหนึ่งที่กรุงปารีส ที่ซึ่งวากเนอร์หาเลี้ยงชีพด้วยการเป็นวาทยากรให้กับโอเปร่าที่คนอื่นแต่งขึ้น

Tiger Woods

Tiger Woods (de son vrai nom Eldrick Woods), né le 30 décembre 1975 en Californie, est un golfeur américain, considéré comme l'un des plus grands de l'histoire de son sport.
Avec son style flamboyant et athlétique, ses origines afro-américaines, asiatiques, amérindiennes et caucasiennes, on le crédite d'avoir popularisé le golf aux États-Unis et dans le monde, surtout auprès des minorités et des jeunes qui ne s'intéressaient pas à ce sport.
Son père Earl est un afro-américain, béret vert dans l'armée américaine et sa mère Kultida est thaïlandaise. Sa femme Elin est suédoise.

Cinéma thaïlandais

L'histoire du cinéma thaïlandais commence avec les prémisses du cinéma, quand la visite à Berne du Roi Chulalongkorn, est immortalisée sur pellicule par Francois-Henri Lavancy-Clarke en 1897. Le film a ensuite été emporté à Bangkok, pour y être projeté, soulevant l'intérêt de la famille royale, mais aussi d'entrepreneurs locaux qui décident rapidement d'importer du matériel cinématographique. Ce sont d'abord des projections de films étrangers, puis dès les années 20, une industrie locale se développe. Dans les années 30, on peut parler d'un premier âge d'or du cinéma thaïlandais, avec l'existence d'un certain nombre de studios de production. Après la Seconde Guerre mondiale, des centaines de films sont produits en 16 mm, principalement des films d'action. La forte concurrence des films hollywoodiens réduit considérablement la production locale dans les années 80. Mais depuis les années 90, on peut parler d'une "nouvelle vague" thaïlandaise, avec l'apparition de réalisateurs tels que Nonzee Nimibutr, Pen-Ek Ratanaruang ou Apichatpong Weerasethakul, mondialement célébrés dans les festivals, ou de stars du cinéma d'action comme Tony Jaa.